Levensgeluk hangt niet alleen af van een perfect functionerend lichaam...

Een handicap of ziekte brengt beperkingen met zich mee,
vele dingen kunnen niet meer en maken dat je leven verandert.
Een beperking is niet hetzelfde als een grens, want daar waar grenzen zijn
ligt een eindmeet en beperkingen maken dat je nog zoveel mogelijkheden hebt
om dingen te doen weliswaar op een aangepaste manier.
Dingen die je niet meer kan mogen je niet weerhouden
om ten volle te leven, je moet de focus gaan leggen
op die dingen die je nog wel kan.
Leren accepteren dat je leven nooit meer hetzelfde zal zijn
maakt dat je minder gefrustreerd door het leven kan gaan,
maken dat je de realiteit onder ogen ziet en niet wegvlucht.
En ook ik weet uit eigen ervaring dat dit een groeiproces is
en dat niets in het leven als vanzelfsprekend is.
Daarbij komt ook nog vaak dat de maatschappij jou alleen nog maar ziet
als een mens met een beperking,
je moet dan zeer sterk in je schoenen staan en kracht hebben om dat gevoel
niet over te nemen maar in jezelf en je eigen mogelijkheden te blijven geloven.
Acceptatie van je lichaam met beperkingen en onvolmaaktheden
vraagt een positieve kijk en begrip.
Het accepteren van een lichaam dat niet voldoet aan
de criteria van de maatschappij,
een lichaam dat niet meekan zoals het “hoort”
is een opgave, een leerproces…
Het is begripvol zijn voor je eigen lichaam,
het is jezelf leren waarderen en graag zien door verder te kijken dan de imperfecties, het is je lichaam als je bondgenoot zien en niet als je vijand.
Leren leven in het nu, en de dingen een plaats geven, je niet continu verzetten tegen de dingen die nooit meer anders zullen worden maken dat je een groter gevoel van eigenwaarde kan krijgen.
Wanneer je lichaam overheersend een bron van zorg is moet je beseffen dat
je lichaam ook een wegwijzer is, een hulp, dat je lichaam je ook nog plezier kan verschaffen.
Pure overgave is je verzet opgeven tegen dat wat is en nooit meer zal veranderen, dat is van je lichaam leren houden.
De grootste pijn in het leven komt voort door je te verzetten
tegen datgene wat is.
Pijn die je wegduwt blijft branden, als je er middenin gaat staan verliest de pijn zijn overweldigende kracht…
Op het moment dat je onvoorwaardelijk ja zegt tegen het leven en tegen jezelf kan je gelukkig zijn…